Technologia szkieletowa

Głównym budulcem szkieletu budynku jest drewno konstrukcyjne czterostronnie strugane z certyfikatem jakości o odpowiedniej klasie wytrzymałości (min. C20). Belki konstrukcyjne mają grubość 45 mm, są od siebie oddalone o 600 mm. W przypadku otworów okiennych odległość ta również jest utrzymana. Konstrukcję od góry zwieńcza regiel wzmacniający (Hammarband) oraz belka górna, na dole zaś belka dolna. Pomiędzy łączeniami ścian umieszcza się warstwę izolacji.

Wznoszenie budynku może odbywać się bezpośrednio na placu budowy lub jego elementy mogą zostać wcześniej sprefabrykowane, co znacznie skraca czas budowy. Wówczas montaż na przygotowanej wcześniej płycie betonowej zajmuje około tygodnia.

Podstawowym elementem konstrukcyjnym jest ściana zbudowana z kilku naprzemiennie ułożonych warstw. Jednym z najważniejszych elementów od wewnątrz budynku jest membrana paroizolacyjna, która stanowi jego uszczelnienie. Wszystkie łączenia, pęknięcia i otwory powinny być nią szczelnie oklejone, gdyż to ona zapobiega przenikaniu zimna w punktach newralgicznych. Po zamontowaniu folii możliwe jest przeprowadzenie znanego ze Skandynawii testu szczelności budynku polegającego na podniesieniu ciśnienia wewnątrz specjalnymi dmuchawami i jego obserwacji za pomocą kamer termowizyjnych. Prawidłowo zainstalowana membrana zapobiega  przedewszystkim przedostawania się pary wodnej z budynku do ścian/konstrukcji oraz dodatkowemu uciekaniu ciepła z budynku zimą oraz dostawania się gorąca latem z zewnątrz.

Kolejnym istotnym detalem jest w przypadku wykorzystania panelu elewacyjnego jest stworzenie tzw. kanału wentylacyjnego pomiędzy nim, a konstrukcją główną budynku. Pełni on funkcję osuszania oraz odprowadzania wilgoci z izolacji termincznej. W przypadku chęci wykonaniu budynku tynkowanego, nalżey zastosować odpowiednią izolację zawnętrzną, np. wełnę drzewną i tynki oraz farby SILIKATOWE (nie akrylowe). Jest to warunek konieczny,aby zachować dyfuzyjność ścian, to znaczy umożliwić parze wodnej wydostanie się ze ścian na zewnątrz konstrukcji.

W pomieszczeniach narażonych na wilgoć, takich jak łazienki, na płyty kartonowo-gipsowe nakładana jest hydroizolacja przypominająca tapetę na całej powierzchni podłóg i ścian, zaś w przypadku toalet, czy pralni na podłogę wraz z 15-centymetrową opaską.